Poviru jaddu
malatu d’amuri
ca rizzettu nun avi
‘nto to so puddaru,
i so jaddini su tutti aschiuccati
e nun sannu ch’ pisci pigghiari.
P’ la puddina fa chicchirichì
ma chidda è surda
o nun voli sintiri.
Uncia lu pettu,
spampana li pinni,
faci la rota stricannu u tirrenu,
isa la cricchia russa d’arduri,
pizzica, scorcia,
attacca u patruni ,
ca a festa nun ci fa
pirchì pi li jaddini
ci voli sempri un jaddu,
metti di sutta,
strapazza e umilia
tutti li cappuna,
pari ca dici a tutti li jaddini
jo sugnu jaddu!
Ma chistu jaddu nun fa u so misteri
avi quinnici jorna chi nun tocca carni,
e carni di jaddina!
avi sempri ‘nta menti
la puddina !
Iddu a spia,
ci gira intornu,
si metti pittutu
cu la cravatta
e puru cu taschinu,
ma nun rinesci a movici
lu cori.
Lu svinturatu
si ‘ncuraggia e pensa
jo sugnu u jaddu
e mettu di sutta
tutti li jaddini.
Ma la puddina no
mancu u talia
e lu jaddu perdi la baldanza
e diventa puddicinu.
Ca nunn’avissi a vista?
Sauta,grira, schiamazza,
vola, casca ,si susi
pari ‘mpazzutu
corpa pi tutti.
Ma la puddina no.
Idda eni biunna
l’occhi cilestri
capiddi ondulati
curti ‘nto coddu,
minni nicuzzi,
cosci di latti,
culu butiru.
C’è gran cunsigghiu
‘nta lu puddaru
è l’assimblea
di tutti li jaddini
fora i cappuna
a fari la guardia
e pirchi nun c’interessa.
Amu a pruvviriri
dici a cinnirusa,
ceni quarcosa
c’avemu a capiri.
Iddu nun mancia,
eni smagrutu,
pari chi chianci
o postu di cantari,
sbagghia li uri
a notti a faci jornu.
Forsi è malatu
dici a russigna,
ca si nun mancia
è malatu di panza.
Ca nun è a panza
ca nun funziona
grira l’andalusa,
c’avi quinnici jorna
ch’ nun tasta pizzu.
N’angina, mali di cori?
Diligaziuni !
Ca ch’ vuliti
grira lu re
ch’ m’ cuntati
jo sugnu u jaddu
cazzu di diu !
vi mettu in fila
p’ soddisfaziuni.
Ma pensa alla puddina
e tuttu s’arrimodda.
La notti parla
cu l’ursa maggiuri
e ‘nta la luna
si ni voli vulari,
perdi lu cuntu,
eni cunfunnutu,
avi ‘nto pettu
n’accenni addumatu
‘nta bucca surfuru
‘nta l’occhi lacrimi.
Ca nun fussi chiù giuvini
e nun ci piaciu pi chissu?
Ma la biddizza me
nasci du cantu
di li me paroli,
ca sunnu pinsati e patuti,
ma se chissa nun s’avvicina,
se nun ci pozzu parrari,
nun mi canusci
e nun m’ po’ amari.
Avi tri jorna
ca nun nesci chiù
si ni sta chiusu
‘nta lu jaddinaru.
Nun voli luci
sta sempri allu scuru,
chiama la morti
pi si cunsulari.
Oggi è susutu
pari chiù beddu,
si misi lu vistitu novu
li scarpi allustrati
la giacca a quadri
la cravatta a righi.
Nesci di scattu,
sbatti la porta,
scansa jaddini,
e curri drittu
unni la puddini.
Signurina scusassi
e ciascuca la bucca,
signurina scusassi
e ‘ntruzza ‘nte paroli,
jo cun vui aiu na viluntati
e ciassicca la vuci
‘nta la gorgia.
Nun si scumponi
la virginedda
u varda tuttu,
ci gira ‘ntornu,
ci fa l’esami,
e poi di scattu:
ma leviti i ddocu vecchiu sbiancutu!
Lu sangu ci scenni alli peri
e ciacchiana alla cricchia
milli e chiù voti,
sunnu tuttu nun focu li so carni,
u pizzu ci trema.
Poi si ricorda di essiri re
e cun un chicchirichì attirrisci puddaru
ci grira in facci:
ma va fanculu oca cretina
mezza jaddina,
tu si puddina,
jò sugnu u jaddu !
e sinni torna
‘nta lu jaddinaru.
Vinni la notti
e lu mattinu prestu
lu suli e la luna
e l’urtimi stiddi
chiancinu e griranu.
Mortu è lu jaddu,
si tirau lu coddu
pi lu gran duluri,
poviru amicu nostru
mortu d’amuri!
!983/84 ?
Ciro Gallo